how about you think nice or not?

hand made from our family

Hand Made from Our family

အိမ္မွာသံုးဖုိ႔ (For use at home)

ีDon't look for yourself, just thinking what you should do

ကိုယ့္ရပ္ရြာ ေဒသကို ခြဲခြာျပီး တိုင္းတပါးႏုိင္ငံရပ္ျခားကို ထြက္လာခဲ့တာလည္း ႏွစ္ေပါင္းၾကာေညာင္းခဲ့ေလျပီေလ။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာ ရွာေဖြစားေသာက္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ ဘ၀ကို္ ပိုင္ဆုိင္သူမို႔ တျပည္ျခားျဖစ္တဲ့ ထုိင္းနုိင္ငံကို ေရာက္ရွာေနထိုင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတာ ခုဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္းလည္းမနည္းေတာ့ေပ။ တစ္ေန႔လုပ္တစ္ေန႔စားသမားပီပီမို႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဘာကိုမွ မေတြးမိခဲ့။ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာမွာ ေနစဥ္အခါက မိဘေတြရဲ့ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးမွဴေၾကာင့္ ၁၀ တန္းဆိုတဲ့ တကၠသိုလ္၀င္စာေမးပြဲၾကီးကိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ထဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။ ဘယ္ေလာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေနပါေစ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ငါဟာဗမာပါဆိုတဲ့ စိတ္က လံုး၀ေပ်ာက္မသြား။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနသမွ် သတင္းမွားသည္ျဖစ္ေစ၊ သတင္းမွန္သည္ျဖစ္ေစ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ဖတ္ရွူျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္။ လုပ္ဖို႔စိတ္လည္းမပါ။ သတင္းဖတ္ျပီးတိုင္း စိတ္ထဲမွာ ခံစားမိသည္။ သတင္းေကာင္းက သတင္းဆိုးထက္ အျမဲစလို နည္းေလ့ရွိသည္။ ဒါကလည္း မဆန္း။ မွတ္မိပါေသးသည္။ ၂၀၀၇ ပတ္၀န္းက်င္တုန္းကေလာက္ေပါ့။ စက္တင္ဘာအေရးခင္း။ အဲ့တုန္းက သတင္းေတြကို ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေန႔တုိင္းလိုလိုေပါ့။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ အဲ့ဒီတုန္းက ဘယ္လူသားမဆို စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ဆင္ထားျပီး အမ်ားသူငါ ေလးစားရိုေသတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြကို ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ရြယ္ကာ ပစ္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္သားေတြကို ေသမေလာက္မုန္းမိမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း မုန္းတယ္။ နာၾကဥ္းတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းကလည္း ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဴပ္ေနတဲ့ မည္သူကိုမဆို ေသမေလာက္ေအာင္ မုန္းမိတယ္။ ကိုယ္တတ္ႏုိင္တစ္ေလာက္ ကိုယ္ခံစားမိသေလာက္ စာေတြေရးျပီး ဘေလာ့ေပၚမွာ ကိုယ့္ရဲ့ နာၾကဥ္းခ်က္ေတြကို ဖလွယ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ႏွစ္ေတြလည္း ေျပာင္းလဲလို႔ ၾကာေျငာင္းခဲ့ျပီေလ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ့ ႏုိင္ငံေရးက အရာရာေျပာင္းလဲခဲ့ျပီ။ ဒါေပမဲ့ အေကာင္းဖက္ေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္။ ပို၍မဆိုးလာသည့္တုိင္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့ ေကာင္းလာမလဲဆိုတာကိုပဲ ထိုင္ေတြးေနခဲ့မိတယ္။ ဒါေတြက ျပည္သူလူထု တစ္ေယာက္ရဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေပၚ ေတြးသင့္တဲ့ အေတြးတစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ႏိုင္ငံ ဘာေတြဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းလဲေနပါေစ ရွမ္းကေလးရဲ့ အသိစိတ္ထဲမွာ အျမဲတမ္း တည္ရွိေနတာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေမြးေက်းဇူးဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူးဆိုတာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုေျပာခ်င္တယ္ေနာ္။ တိုင္းတပါးမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ လူအခ်ိဳ႔ေတြ ဥပမာေလးေတြေပါ့ သူတို႔ေတြ အေတြးထဲမွာ ငါငါ့ႏုိင္ငံကို စစ္အာဏာရွင္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးပဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ့နို္င္ငံကို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကေတာ့ လူတိုင္းလိုမေတြးခ်င္ၾကဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။   ဒါက ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ရွမ္းကေလး ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျမင္ကပ္လို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အလုိမက်လို႔ ေရးျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ရွမ္းကေလးရဲ့ အေတြးထဲမွာ အျမဲတမ္းလိုလို ထင္ေပၚလာလို႔ စာအျဖစ္ေရးခ်ရတာပါ။ လူတုိင္းမွာ ေလာဘနဲ႔ေတာ့ မကင္းၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကို္ယ့္ရဲ့ေလာဘကိုယ္ ဦးစားေပးျပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကိုေတာ့ မလုပ္မိၾကပါေစနဲ႔လို႔ ရွမ္ကေလးမွ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ရွမ္းကေလး ေတာ္လို႔တတ္လို႔ ေရးျပတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အတတ္နဲ႔ ကိုယ္မစူးၾကေအာင္လုိ႔ ရွမ္းကေလး အေနနဲ႔ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက ေထာက္ျပတာပါ။                             

ရွမ္ကေလးရဲ့ လက္ရာေလးေတြပါ (at Mae Hong Son)

Type your summary here. Type the rest of your post here.

ရွမ္းကေလး စာျပန္ေရးေတာ့မယ္ေနာ္ အျငိမ့္ေတြေစာင့္ေမ်ာ္ၾကပါဗ်ိဳ႔ (Shankalay comeback again to Blogspot)

ေလာကၾကီးမွာ ကိုယ္ျဖစ္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ မတုိက္ဆုိင္ဘူးဆိုရင္ သင္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွာလည္း။

ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ရွမ္းကေလးတစ္ေယာက္ အင္မတန္ျဖစ္ခ်င္တာက စာေရးဆရာတစ္ေယာက္၊ ပိုျပီးျဖစ္ခ်င္တာက ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္။ ေန႔တုိင္းလည္းေဘာလံုးကန္ျဖစ္တယ္။ စာကေတာ့ ေန႔တိုင္းမေရးျဖစ္ဘူးဗ်။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ျပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္အလုပ္တစ္ခုကို ပိုျပီးမလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီလိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္ခ်င္စိတ္ေတာ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ေန႔တုိင္းအလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရတယ္ဗ်။ အလုပ္လုပ္လို႔ပင္ပန္းတယ္ဆိုမွ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ တစ္ေန႔သာအေမာေျပေစႏို္င္ဖို႔ ေဘာလံုးကန္တဲ့ အလုပ္ကိုလည္း မေမ့ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ညေနတိုင္းမွာ ေဘာလံုးမကန္ရင္ ေနလို႔ကို မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေဟာေဘာလံုးကန္လို႔ျပန္လာေတာ့ ည ၇း၀၀ နာရီေတာင္ထိုးေပါ့။ ေရမိုးခ်ိဳး။ ထမင္းစားမယ္မထင္နဲ႔။ ကြန္ပ်ဴတာကို ျမန္ျမန္ဖြင့္။ ေဖ့ဘြတ္ကို တန္း၀င္တာ။ ေဖ့ဘြတ္ကို အဲ့ေလာက္ရူးတာ။ ကဗ်ာျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆာင္းပါးျဖစ္ျဖစ္ တခုခုေရးမယ္လို႔ၾကံလိုက္တုိင္း အေတြးက မေပၚဘူးျဖစ္ေနတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ စာဆိုဘာစာမွကို မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ရရင္ အလိုလိုေနရင္းစိတ္အရမ္းညစ္တယ္ဗ်။ ဒီေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ျပန္လည္စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကည့္တယ္။ ငါျဖစ္ခ်င္တာကို ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လို႔။ ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။ ၾကြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီမယ္ေဟာင္ေဆာင္မွာ ေဘာလံုးကန္တဲ့သူတုိင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို မသိဘူးမရွိဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းဂုဏ္ယူတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္လို ဘာလက္မွတ္မွမရွိတဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ထုိင္းလူေတြအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့ေလ။ မယ္ေဟာင္ေဆာင္မွာရွိတဲ့ ဘယ္ေဘာလံုးအသင္းမဆို ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခၚကန္တယ္။ ေနာက္အပတ္ဆိုရင္လည္း သြားျပိဳင္ရမယ္။ ွဆီးမီးဖိုင္နယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေတြ႔မဲ့အသင္းႏို္င္ရင္ ဗိုက္လုပြဲတက္ရမယ္ဗ်။ ကဲေဘာလံုးသမားအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘာမွ အားမရစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေလးကို အားမရဘူး။ အရင္တုန္းကဆို ေခါင္းစဥ္တခုေတြးလုိက္တာနဲ႔ ကြင္းဆက္ေတြက အလိုလို ေပၚလာတယ္။ ခုက်ေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ လူကပဲအသက္ၾကီးလာလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ စာေရးတဲ့ အတတ္ပညာ ပါရမီမရွိလို႔ပဲလားမသိဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဒီေန႔ကစျပီး အားလံုးကိုကတိေပးပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ပို႔မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ တည္ေနရရပ္၀န္းရဲ့ အျဖစ္အျပတ္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဟာကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ေပ်ာ္ရြင္မွူုတစ္ခုဆိုတာ စာဖတ္သူအားလံုးကို အသိေပးေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

အခ်စ္မရွိသူ

လူေတြကေျပာတယ္

ငါက အခ်စ္မရွိတဲ့လူတဲ့

လူေတြကေျပာတယ္

ငါက အၾကင္နာတရားမရွိဘူးတဲ့

လူေတြကေျပာတဲ့

ငါက အသည္းႏွလံုးမဲ့တဲ့လူသား

ကဲျပန္ေျပာမယ္ေနာ္

အခ်စ္ဆိုတာ ကိုင္ဆုပ္လို႔လည္းမရဘူး

ဘာလို႔ရွိရမွာလည္း

အၾကင္နာတရားဆိုတာကလည္း

ဘယ္သူ႔ကိုေပးရမွာလည္း

ရွာမွမေတြ႔တာ

အသဲႏွစ္လံုးမရွိဘူးလို႔ မေျပာနဲ႔ေလ

ကြ်န္ေတာ့္ရင့္ဘတ္ကို သူခြဲၾကည့္ဖူးလို႔လား…….

(အထီးက်န္ႏွလံုးသား)

တမွိုင္မိွုင္ကာေတြး ထိုင္ကာေငးလွ်က္

ေမ်ာ္မွန္းမိသည္ ခ်စ္တဲ့သူဆီ

တျပည္တျခား ေ၀းကြာေနလည္း

ေမ်ာ္မွန္းမိသည္ ခ်စ္တ့ဲသူဆီ

မနက္လင္းလို႔ မ်က္လံုးပြင့္လည္း

ေမ်ာ္မွန္းမိသည္ ခ်စ္တဲ့သူဆီ

ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ေ၀းကြာေန၍

လြမ္းေဆြးမွုကို ေထြးပိုက္ရစ္ကာ

ႏွလံုးသား အထီးက်န္ေနပါေတာ့သည္။

ရွမ္းကေလး

အခ်စ္စစ္ဆိုတာ (ဒုတိယပိုင္း)

(ေဟ့ေကာင္စိုးစိုး ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလည္း) ဟု သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ေအာ္ေမးသံေၾကာင့္ သူရုတ္တရက္ အေတြးပ်က္ သြားသည္။

(ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ငါအိမ္အေၾကာင္းစဥ္းစားေနတာ)

(ဘာလည္း အိမ္ျပန္ခ်င္ေနျပီလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းငယ္ၾကင္ေဖာ္ကို သတိရေနတယ္ ထင္တယ္)

(ေအးေပါ့ကြာ၊ မင္းတို႔က ဒီမွာ အိမ္ေထာင္စုနဲ႔အတူေနရေတာ့ ဘယ္အပူပင္ရွိမွာလည္း)

(မင္းေကာဘာအပူအပင္ေတြ ရွိေနလို႔လဲကြ)

(ဘာမွေတာ့ မရွိဘူးေပါ့ကြာ၊ ဒါေပမဲ့ ငါအိမ္နဲ႔ရြာကို အရမ္းသတိရတယ္ကြာ၊ လစာလည္းမထြက္ေသးဘူး၊ လစာထြက္ရင္ ငါျပန္ေတာ့မယ္ကြာ)

(မင္းျပန္ရင္ ငါလည္းလိုက္ျပန္မယ္၊ အေဖာ္ရတာေပါ့)

(ျပန္ေလ)

မင္းနဲ႔နီးခ်င္ျပီ++++ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္ျပီ++++++

(ေဟ့ေကာင္ မင္းဖုန္းလာေနတယ္)

(ဘယ္သူလည္း ကိုင္လိုက္ေလ)

(ေက်ာ္ မင္းေဆာ္ကြ ငါေျပာလိုက္ရမွာလား)

(ေျပာလိုက္ေလ၊ ငါအိမ္ေနတယ္လို႔)

(ေအး ဟဲလို)

(ေက်ာ္လား)

(မဟုတ္ဘူးခင္ဗ် ကြ်န္ေတာ္အိုက္စိုးပါဗ်)

(ကိုေက်ာ္ေကာ ကိုစိုး)

(ေက်ာ္အိပ္ေနတယ္ ႏိုးေပးရမွာလား)

(အင္းႏိုးေပးေလ ခဏေလာက္)

(ေအးေအး ခဏေစာင့္ေနာ္ ေနာင့္၊ ေဟ့ေကာင္ အိုက္ေက်ာ္ မင္းေဆာ္က စကားေျပာခ်င္လို႔တဲ့)

(ဟားကြာ ေတာ္ေတာ္ရွုတ္တာပဲ.. ဟဲလိုေနာင့္ ဘာလုပ္မွာလည္း)

(ဘာမွာမလုပ္ပါဘူး ဘာလုပ္ေနလည္းလို႔ ဖုန္းဆက္ၾကည့္တာ)

(သူမ်ားအလုပ္လုပ္လို႔ပင္ပန္းတယ္ဆိုမွ ေန႔လည္ေၾကာင္ေတာင္ ဘာလို႔ဖုန္းဆက္လာတာလည္း)

(ကိုေက်ာ္က အဲ့လိုပဲ၊ သတိရလုိ႔ဖုန္းဆက္တဲ့ဟာကို)

(ေအးပါ သိပါတယ္ေနာင့္ရယ္၊ ကိုယ္လည္းေနာင့္ကို သတိရပါတယ္၊ ညမွ ျပန္ဆက္ေတာ့မယ္ေနာ္)

(ဆက္နဲ႔ ဒါပဲ)

(ဖုန္းခ်သြားျပီ ေကာင္းတယ္… မိန္းမေတြဟာေလ ရွုပ္ကိုရွုပ္တယ္)

(မင္းတို႔ ႏွင္ေယာက္ကလည္း မျမဲတမ္း စိတ္ေကာက္ေနၾကတာပဲ)

(ငါတို႔က ညခ်စ္သူရည္းစားေတြကြ၊ ညဆို သိပ္ခ်စ္ၾကတာ)

(ေအးပါ ဟုတ္ပါတယ္၊ မင္းရုပ္ကိုၾကည့္တာနဲ႔ ငါသိပါတယ္)

(စိုးမင္းေကာ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ရည္းစားတစ္ေယာက္ေလာက္ထားဖို႔ မစိတ္ကူးဘူးလား)

(ေတာ္ပါကြာ၊ ငါခ်ိဳ႔ကို မေဖာက္ျပန္ခ်င္ဘူး၊ ျပီးေတာ့ ငါ့လို တစ္ေကာင္ၾကြက္ကို ဘယ္သူက လာၾကိဳက္မွာလည္းကြ)

(မင္းေရွာက္မေျပာနဲ႔ ေဟြလိုက ေႏြေနာင္း မင္းကို အခုတေလာ တရားေရာတယ္ေနာ္)

(မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ ခဏေန ေႏြေနာင္ဒးၾကားရင္ ငါ့ကို စကားမေျပာပဲ ေနဦးမယ္)

(ၾကားလည္းေကာင္းတာေပါ့ကြာ၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျဖစ္သြားတာေပါ့ ဟားဟားဟား…)