Sunday, November 11, 2007

“နဲနဲေတာ့တူပါတယ္တဲ့”

ေမာင္ေအာင္တစ္ေယာက္သူ့အိမ္ေရွ့ကိုအျမဲျဖတ္သြားတဲ့ဇင္ဇင္လို့ေခၚတဲ့ေကာင္မေလး
ကိုသေဘာက်ေနတယ္တဲ့။ဇင္ဇင္မွာရည္းစားရွိလားမရွိဘူးလားဆိုတာကိုသူအရမ္းသိခ်င္
ရွာတယ္တဲ့၊တေန့ေကာင္မေလးအလာကိုေမာင္ေအာင္၀ရံတာကေနေစာင့္ေနတယ္တဲ့၊ သူ့အိမ္ေရွ့ကိုေကာင္မေလးေရာက္ေတာ့ေကာင္မေလးရဲ့ေခါင္းေပၚကိုစာတစ္ေစာင္ကိုပစ္
ခ်လိုက္ပါေရာ၊ ေမာင္ေအာင္ရဲ့စာထဲမွာေတာ့

ေဟးဇင္ဇင္ဒီလက္ေရးကိုမင္းမွတ္မိလားဆိုျပီးေအာက္ဆံုးမွာလည္းအသဲပံုေလးဆြဲထား
လုိက္ေသးတယ္၊(အထာ။အထာ။)

ေကာင္မေလးကစာဖတ္ျပီးေတာ့ရွက္အမ္းအမ္းနဲ့အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ျပီးေမာင္ေအာင္ကို
ေဘာပဲန္ေတာင္းပါေလေရာ။(ဟာခ်က္ခ်င္းၾကီးပဲလား)။ေမာင္ေအာင္က၀မ္းသာအားရာနဲ့
ေဘာပဲန္ကိုေအာက္လာေပးရမလားဆိုျပီးဇင္ဇင္ကိုလက္အမူအရာနဲ့ေမးတာေပါ့၊
မလိုဘူးလို့လက္အမူအရာနဲ့ေဘာပဲန္ကိုဇင္ဇင္ကလမ္းေတာင္းလိုက္တယ္၊ဇင္ဇင္လည္းစာရြက္
အလြတ္မွာစာတစ္ေၾကာင္းေရးျပီးေတာ့ခဲနဲ့လိပ္ျပီးေမာင္ေအာင့္ဆီကိုပစ္တင္ေပးလိုက္ျပီးလမ္း
ဆက္ေလ်ွာက္သြားပါေလေရာ။ေမာင္ေအာင္လည္း၀မ္းသာအားရနဲ့စာကိုဖတ္လိုက္ရာခုနက
ေမာင္ေအာင္ျပံဳးျဖီးေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးဟာမဲ့ရြဲ့သြားပါေလေရာ။
ေကာင္မေလးေရးသြားတာကေတာ့ ရွင့္လက္ေရးကက်မရဲ့(၈)ေယာက္ေျမာက္ရည္းစားလက္ေရးနဲ့ေတာ့နဲနဲတူပါတယ္တဲ့၊

ရွမ္းကေလး

အေမ့စကားနားေထာင္သူ

ကိုေမာင္ေအးဟာငယ္စဥ္ကသြားတိုက္ဖို့အလြန္ပ်င္းရွာတဲ့လူတစ္ေယာက္ေပါ့၊ဒါေၾကာင့္သူ့ရဲ့သြား ေတြဟာသြားေခ်းေတြအထပ္ထပ္နဲ့ရွိေနတာေပ့ါ။ျပီးေတာ့သူ့သြားေတြဟာနအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးစိုး၀င္းရဲ့
မ်က္ႏွာလိုဘဲ၀ါ၀င္းထိန္ေနတာပဲ။တေန့တျခားသူအသက္ၾကီးလာေတာ့သူ့အေမကလည္း ရွက္လာတာေပါ့။သူ့အေမကဒီေကာင္ဒီလိုမညစ္ပတ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲဆိုတာကိုထိုင္
စဥ္းစားေနတာေပါ့၊ဒါမွလည္းေကာင္းမွာေလ။လူဆိုတာအသိုးအ၀ိုင္းနဲ့ေနတာေလ။တစ္ေယာက္
မေကာင္းရင္တစ္ေဆြမ်ိဴးလံုးမေကာင္းဆိုတာျဖစ္သြားမွာေပါ့။ဒါနဲ့သူ့အေမလည္းအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္
ၾကာမွစဥ္းစားေပါက္ျပီး
ေရာ့နင္ေတာ္ေတာ္သြားတိုက္ဖို့အပ်င္းၾကီးရင္လည္း ၾကံသြား၀ယ္စုတ္
လို့ဆိုျပီးကိုေမာင္ေအးကိုၾကံ၀ယ္ဖို့ပိုက္ဆံအေၾကြတစ္ခ်ိဳ့ေပးသြားလိုက္ပါရဲ့၊ ကိုေမာင္ေအးလည္းအျပင္သြားျပီးျပန္လာေတာ့သူ့အေမသူ့ကိုေတြ့ေတာ့ေဒါသအလံုးလံုးထြက္ ပါေလေရာ။(ျပႆနာပဲ။)ဘာလို့သူ့အေမေဒၚသထြက္ရသလဲဆိုေတာ့ကိုေမာင္ေအးကသူ့အေမခို္င္း
တဲ့အတို္င္း ၾကံသြားမ၀ယ္စုတ္ပဲ ကန္စြန္းဥျပဳတ္ၾကီး၀ယ္စားလာတာကိုး

ရွမ္းကေလး