Tuesday, November 20, 2007

“ၾကိဳင္ၾကိဳင္ရဲ့ျဖတ္ထိုးဥာဏ္”

တေန႔မွာေတာ့္ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔မွာ သန္းေရြလူသတ္သမား၊ သိန္းစိန္လူသတ္ သမား ဆိုျပီး ဓါတ္တိုင္ေတြေပၚမွာ ပိုစတာေတြနဲ႕ အမည္မသိျပည္သူ တစ္စုက လုိက္ေရးထားပါေလေရာတဲ့။ ဒီလိုေရးထားတာေတြကိုၾကံ့ဖြံ႕အဖြဲ႔ ေတြေတြ႔ေတာ့ို ပိုစတာ ေတြကိုျဖဳတ္ျပီး မ်က္ႏွာရလိုရျငား ဗိုလ္ခ်ဴပ္မွဴးၾကီးသန္းေရြရဲ့အိမ္ကိုတိုက္ရိုက္သြားတင္ျပသတဲ့။

ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးက ဘာကြ ငါ့ကိုဒီလိုေရးတဲ့ေကာင္ေတြ၊ ေကာင္မေတြရွိလား (တန္းတူအခြင့္အေရး)၊ ျပစမ္းဘာေတြလည္း၊ အားပါးပါး....ငါ့ကိုမ်ားလူသတ္ သမားတဲ့။ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ဒီေကာင္၊ ဒီေကာင္မေတြကိုလုိက္စံုစမ္း၊ သိရင္အေသသာသတ္(ဟုတ္တယ္လို႔ေျပာရင္ ေခြးေတြလိုဘဲေဟာင္တတ္ လိုက္ေသးတယ္)

ၾကံ့ဖြတ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ေဖၾကီး(အေရးထဲေခြးခ်ီးကိုေကာက္နမ္းတဲ့လူေတြရွိေသးတယ္။)

ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး။ ။ေအမင္းတို႔ျပန္ေတာ့။ ရသမွ်သတင္းေတြယူလာခဲ့။

ၾကံ့ဖြတ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ေဖၾကီး။

ၾကံ့ဖြတ္ေတြလည္းျပန္သြားေတာ့သန္းေရြၾကီးၾကိဳင္ၾကိဳင္အခန္းထဲ၀င္သြားျပီး

ေမၾကိဳင္ဒီမွာၾကည့္ပါဦး၊ ေဖၾကီးနဲ႔ စိန္ကတံုးကို ဘယ္ကကေလကေခ်ေတြ ေရးသြားလည္းမသိပါဘူး။ လူသတ္သမားေတြတဲ့။

ၾကိဳင္ၾကိဳင္။ ။ ဘာ...ဘာလဲ လူသတ္သမားဘယ္မွာလည္း....ဘယ္မွာ လည္း....ဟိုေကာင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ သြားျပီလဲ။ လူသတ္သမားလာတယ္ မေတြ႔ဘူးလား။ သူ႔ကိုသတ္။ သူ႔ကိုသတ္လို႔ကေယာင္ကတန္းနဲ႔အိမ္ရာထဲမွာ ေအာ္ေနသတဲ့။

သန္းေရြ။ ။ေမၾကီးဘာေတြေျပာေနတာလည္း...ေရာ့...ေရ....ေရ... ေသာက္လိုက္ဦး။

ၾကိဳင္ၾကိဳင္။ ။ ေအာ....သန္းသန္းလား....ဘာလဲသန္းသန္းေျပာ။

သန္းေရြ။ ။ ေဖၾကီးနဲ႔စိန္ကတံုးကိုဘယ္သူေတြလဲသိဘူး။ လူသတ္သမားေတြတဲ့။ အဲ့ဒါသြားပစ္မလို႔။ ေမၾကီးကိုလာေျပာတာ။

ၾကိဳင္ၾကိဳင္။ ။ သန္းသန္းကအကုန္လံုးသြားပစ္ထုတ္မွာလား။ ဟိုစိန္ကတံုးကိုေရးထားတဲ့စာကိုသိမ္းထားေလတဲ့။

သန္းေရြ။ ။ အကုန္လံုးပစ္ထုတ္မွာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႕ေမၾကီးရ။

ၾကိဳင္ၾကိဳင္။ အလိုက္ေလ သန္းသန္းေရ။ သိမ္းထားေတာ့ အကယ္၍ မေတာ္တဆစိန္ကတံုး အာဏာတက္လု ရင္ရံွုးေအာင္ ျပည္သူလူထုကသူ႔ကိုမၾကိဳက္ဘူးလုိ႔သက္ေသျပလို႔ရတာေပါ့။ လူဆိုတာျဖတ္ထိုးဥာဏ္ ္သံုးရတယ္တဲ့။

ရွမ္းကေလး

“မွန္လိုက္ေလကိုဘေအးေရ”

တေန႔ေကာ့ေသာင္းျမိဳ႔မွာေနထုိင္တဲ့လူသံုးဦးဟာစကားစျမည္ေျပာေနၾက သတဲ့။ဒါနဲ႔သူတို႔စကားေျပာေနရင္း နအဖမွအတင္းအၾကပ္ျပဳလုပ္ခုိင္းတဲ့ အမ်ိဴးသားညီလာခံအေၾကာင္းကိုေရာက္သြားပါေလေရာ။ လူကလည္းသံုး ေယာက္ဆိုေတာ့စကားေတြေျပာတာနအဖကိုေၾကာက္လို႔ေၾကာက္မွန္း မသိေတာ့ဘူးေပါ့တဲ့။ အဲ့ဒီအထဲမွာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္လည္းပါတယ္ တဲ့။

ကိုဘေအး။ ။ ျပည္ခုိင္ျဖိဳးေတြက ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကို ေက်ာင္း၀တ္စံု မ၀တ္လာဖို႔ေျပာတယ္ကြ။

ကိုေအာင္။ ။ ဟာမင္းကလည္းကြာ ေက်ာင္းသားန႔ဲေက်ာင္းဆရာေတြတင္ မဟုတ္ဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးကိုပါမ၀တ္လာခုိင္းဘူကြ။

ကိုဘေအး။ ။ ဟုတ္လား၊ အဲ့ဒါဘာျဖစ္လို႔လဲသိဘူးေနာ္ကြာ။

ကိုေအာင္။ ။ဒါေၾကာင့္ငါတို႔နုိင္ငံသားေတြဒံုးေ၀တယ္လို႔ေျပာတာ။ မင္းဘီဘီ စီးဘာေလးနားမေထာင္ဘူးလား။

ကိုဘေအး။ ။ ေဟ.....ငါနားမေထာင္ျဖစ္တာၾကာျပီကြ။ ေျပာျပစမ္းပါဦး ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ။

ကိုေအာင္။ ။ ဒီေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးကို
ျပန္သူလူထုလို႔ထင္မွားေအာင္လုပ္တာတဲ့ကြာ။

ကိုဘေအး။ ။ ဟာ....မင္းဟာဟုတ္လုိ႔လား။

ကိုေအာင္ကဟုတ္တယ္လို႔မေျပာခင္ ေက်ာင္းဆရာက၀င္ျပီး

မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။

ကိုေအာင္။ ။ ဆရာကဘယ္လိုသက္ေသျပမလဲ။ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ။

ေက်ာင္းဆရာ။ ။ မနက္ျဖန္ေထာက္ခံပြဲရွိတယ္။ မနက္ျဖန္ၾကရင္ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းစိမ္းနဲ႔

အကၤ်ီျဖဴ၀တ္သြားမယ္ဗ်ာ။

ကိုဘေအး။ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ဆရာရယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အမွူပတ္ေနပါဦးမယ္။

ကိုေအာင္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဆရာရယ္..အဲ့ေလာက္ထိမစြန္႔စားစမ္းပါနဲ႔။

ေက်ာင္းဆရာ။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း ေျပာမွပိုဆိုးလာျပီ။ ဘာေၾကးေလာင္း မလဲကဲေျပာ။

ကိုဘေအး။ ။ ဆရာတကယ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္မေလာင္းဘူး။ ပါးစပ္ကပဲမွန္တဲ့အတိုင္းေျပာမယ္။

ေက်ာင္းဆရာ။ ။ ခင္ဗ်ားကဘာေျပာမွာလည္း။

ကိုဘေအး။ ။ ဆရာမနက္ျဖန္ေက်ာင္း၀တ္စံု၀တ္သြားရင္ အနည္းဆံုးေထာင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့က်ခံရမယ္။

ေက်ာင္းဆရာ။ ။ မဟုတ္တာဗ်ာ။ ေစာင့္ၾကည့္ကြ်န္ေတာ္မနက္ျဖန္၀တ္သြား မယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေစာင့္ၾကည့္။

ကိုေအာင္။ ။ ကဲကိုဘေအးေရ ခင္ဗ်ားတားရင္လည္းအပိုပဲ။ ဆရာကတစ္ ကယ္လုပ္မွာဗ်။
ျပာမိတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ပါးစပ္ကိုကအမွား။

ဒါနဲ႔ေက်ာင္းဆရာလည္းမနက္ေရာက္ေတာ့္ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံုကိုသားသား နားနား၀တ္ျပီး အမ်ိဴးသား ညီလာခံေထာက္ခံပြဲက်င္းပတဲ့ေနရာကိုလမ္း ေလွ်ာက္သြားသတဲ့။ ေနရာလည္းေရာက္ေရာ ေခြးေတြအနံ႔ရလို႔ထင္တယ္။ ေအာ....ဟုတ္ပါဘူး။ ရဲေတြေက်ာင္းဆရာနားခ်ဥ္းကပ္လာပါေလေရာ။

ရဲ။ ။ ဆရာကြ်န္ေတာ္တို႔ေနာက္ခဏေလာက္လုိက္ခဲ့ပါဦးလို႔ဆိုျပီး စူပါကပ္ ဆိုင္ကယ္အစုတ္ ေလးေပၚကို တက္ခုိင္းတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းဆရာလည္း တစ္ခုခုသြား၀ယ္မယ္ဆိုတဲ့အထင္နဲ႔ဆိုင္ကယ္ကိုတက္လိုက္ပါရဲ့။

ေနာက္ေတာ့ရဲစခန္းကိုေရာက္သြားပါေလေရာတဲ့။
ရဲဗိုလ္တစ္ေရာက္က ဆီးၾကိဳျပီး
ခင္ဗ်ားကိုေတာ့ညီလာခံေထာက္ခံပြဲတက္ ရာမွာေက်ာင္း၀တ္စံု၀တ္လာလို႔ ေထာင္(၁)ႏွစ္ခ်လိုက္ပါျပီတဲ့။ ေက်ာင္းဆရာခမ်ာဘာမွမေျပာနုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ေက်ာင္းဆရာတစ္ေရာက္ စိတ္ထဲကေရရြတ္လုိက္တာကေတာ့

မွန္လိုက္ေလကိုဘေအးေရဆိုတာပါပဲ။

ရွမ္းကေလး

ဆန္႔က်င္ဘက္ျမန္မာႏိုင္ငံသား

တေန႔ျမန္မာနုိင္ငံသားရယ္၊ ထုိင္းႏိုင္ငံသားရယ္၊ တရုတ္ႏိုင္ငံတို႔တေတြဟာ စကၤပူမွာ ပညာသြားသင္ရင္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကသတဲ့။ တစ္ရက္မွာေတာ့ သူတို႔ တေတြဟာ သူတို႔ရဲ့တုိင္းျပည္ေကာင္းေၾကာင္းကိုေျပာၾကသတဲ့။

ထုိင္းႏိုင္ငံသား။ ။ငါတို႔ဘုရင္ကေတာ့္ကြာ သူမ်ားေတြေတာ္ေတာ္ရိုေသၾက တယ္ကြ။ေလးလည္းေလးစားတယ္။ ငါတို႔ႏုိင္ငံမွာငါတို႔ဘုရင္ကိုမေလးစား တဲ့လူကိုမရွိဘူး။

ဒါနဲ႔တရုတ္ႏိုင္ငံသားလည္းအားက်မခံ ငါတို႔ႏိုင္ငံကလည္းအခုဆိုရင္ ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ေနျပီကြ။


ဒါေပမဲ့ ထုိင္းနဲ႔တရုတ္ကသူတို႔နုိင္ငံေကာင္းေၾကာင္းေတြကိုေျပာေနေပမဲ့၊ ျမန္မာနုိင္ငံသားကေတာ့တိတ္ဆိတ္ ေနသတဲ့။

ဒါကိုတရုတ္နဲ႔ထိုင္းႏိုင္ငံသားက။ ။ ေဟ့ေကာင္မင္းတို႔ႏုိင္ငံကိုဘာေကာင္းေၾကာင္းမွမၾကြားဘူးလား။

ျမန္မာနုိင္ငံသားက ငါမေျပာခ်င္ဘူးကြာ၊ ငါေျပာရင္မင္းတို႔အံ့ၾသသြားမယ္။


တရုတ္နဲ႔ထိုင္းနုိင္ငံသားလည္းမရမကျမန္မာနုိင္ငံသားကိုေမးသတဲ့။အတင္းေမးေတာ့ျမန္မာနုိင္ငံသားလည္းမေန သာေတာ့ပဲ ေျပာျပလိုက္သတဲ့။ ျမန္မာနုိင္ငံသားစကားလည္းဆံုးေရာ တရုတ္နဲ႔ထုိင္းႏုိင္ငံသားဟာ ေဟ...အဲ့လိုလား ဆိုတဲ့အသံကတျပိဳင္နက္ပဲ။

ကိုျမန္မာႏုိင္ငံသားေျပာသြားတာကေတာ့ ငါတို႔ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေတြကလည္း တစ္ေယာက္မွမေကာင္းဘူး၊ ငါတို႔ရိုေသ ကိုးကြယ္တဲ့ရဟန္းသံဃာေတြကို လည္းသတ္လိုသတ္၊ ငါတုိ႔ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေတြေခတ္ေရာက္မွပဲ ဘုန္းၾကီးေခါင္းနဲ႔ ေသနတ္ေျပာင္းထိေတာ့တယ္ကြာ။ လို႔ေျပာရွာသတဲ့။



ရွမ္းကေလး