Saturday, August 25, 2012

ရွမ္းကေလး စာျပန္ေရးေတာ့မယ္ေနာ္ အျငိမ့္ေတြေစာင့္ေမ်ာ္ၾကပါဗ်ိဳ႔ (Shankalay comeback again to Blogspot)


ေလာကၾကီးမွာ ကိုယ္ျဖစ္တာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ မတုိက္ဆုိင္ဘူးဆိုရင္ သင္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမွာလည္း။

ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ရွမ္းကေလးတစ္ေယာက္ အင္မတန္ျဖစ္ခ်င္တာက စာေရးဆရာတစ္ေယာက္၊ ပိုျပီးျဖစ္ခ်င္တာက ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္။ ေန႔တုိင္းလည္းေဘာလံုးကန္ျဖစ္တယ္။ စာကေတာ့ ေန႔တိုင္းမေရးျဖစ္ဘူးဗ်။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္တစ္ခုကိုလုပ္ျပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္အလုပ္တစ္ခုကို ပိုျပီးမလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီလိုပဲ။ ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္ခ်င္စိတ္ေတာ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ေန႔တုိင္းအလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရတယ္ဗ်။ အလုပ္လုပ္လို႔ပင္ပန္းတယ္ဆိုမွ ကိုယ္၀ါသနာပါတဲ့ တစ္ေန႔သာအေမာေျပေစႏို္င္ဖို႔ ေဘာလံုးကန္တဲ့ အလုပ္ကိုလည္း မေမ့ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ညေနတိုင္းမွာ ေဘာလံုးမကန္ရင္ ေနလို႔ကို မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေဟာေဘာလံုးကန္လို႔ျပန္လာေတာ့ ၇း၀၀ နာရီေတာင္ထိုးေပါ့။ ေရမိုးခ်ိဳး။ ထမင္းစားမယ္မထင္နဲ႔။ ကြန္ပ်ဴတာကို ျမန္ျမန္ဖြင့္။ ေဖ့ဘြတ္ကို တန္း၀င္တာ။ ေဖ့ဘြတ္ကို အဲ့ေလာက္ရူးတာ။ ကဗ်ာျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆာင္းပါးျဖစ္ျဖစ္ တခုခုေရးမယ္လို႔ၾကံလိုက္တုိင္း အေတြးက မေပၚဘူးျဖစ္ေနတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ စာဆိုဘာစာမွကို မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္ရရင္ အလိုလိုေနရင္းစိတ္အရမ္းညစ္တယ္ဗ်။ ဒီေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ျပန္လည္စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကည့္တယ္။ ငါျဖစ္ခ်င္တာကို ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လို႔။ ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။ ၾကြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီမယ္ေဟာင္ေဆာင္မွာ ေဘာလံုးကန္တဲ့သူတုိင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို မသိဘူးမရွိဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းဂုဏ္ယူတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္လို ဘာလက္မွတ္မွမရွိတဲ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ထုိင္းလူေတြအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့ေလ။ မယ္ေဟာင္ေဆာင္မွာရွိတဲ့ ဘယ္ေဘာလံုးအသင္းမဆို ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခၚကန္တယ္။ ေနာက္အပတ္ဆိုရင္လည္း သြားျပိဳင္ရမယ္။ ွဆီးမီးဖိုင္နယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေတြ႔မဲ့အသင္းႏို္င္ရင္ ဗိုက္လုပြဲတက္ရမယ္ဗ်။ ကဲေဘာလံုးသမားအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘာမွ အားမရစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေလးကို အားမရဘူး။ အရင္တုန္းကဆို ေခါင္းစဥ္တခုေတြးလုိက္တာနဲ႔ ကြင္းဆက္ေတြက အလိုလို ေပၚလာတယ္။ ခုက်ေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ လူကပဲအသက္ၾကီးလာလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ စာေရးတဲ့ အတတ္ပညာ ပါရမီမရွိလို႔ပဲလားမသိဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဒီေန႔ကစျပီး အားလံုးကိုကတိေပးပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ပို႔မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ တည္ေနရရပ္၀န္းရဲ့ အျဖစ္အျပတ္ေလးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဟာကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ေပ်ာ္ရြင္မွူုတစ္ခုဆိုတာ စာဖတ္သူအားလံုးကို အသိေပးေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

0 comments: