Thursday, June 12, 2008

တဖက္သတ္ခ်စ္ရသူမို႔လို႔လား

ေမနဲ႔ကြ်န္ေတာ္စေတြ႔တဲ့ ေန႔က မိုးေတြရြာေနတဲ့အခ်ိန္...
ေလျပင္းေတြကလည္း တိုက္လိုက္တာမွ အရမ္းပဲ....
ေမ့ခင္မ်ာ မိုးရြာထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့ေနရွာတယ္
ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔ေတာ့ မိုးမရြာေလာက္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး မုန္႔ေရာင္းထြက္လာတာေပါ့..၊ လမ္းတ၀က္ေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ.. မိုးစက္ကေလးေတြက ႏွင္းဖြဲေလးေတြအလား တစက္စက္နဲ႔ က်လာတာေပါ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ မုန္႔ေရာင္းတဲ့ စက္ဘီးကေလးက အမိုးေလး ပါေနလို႔..၊ ေနာက္ထပ္ ကြ်န္ေတာ္ကံေကာင္းသြားတာက မိုးရြာခ်ခ်င္းခ်င္းပဲ လူနားေနရာျပဳလုပ္ထားတဲ့ တဲေလးတစ္လံုးရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနလို႔..၊ အဲ့ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ကို စေတြ႔တာေပါ့..၊ ေမကလည္း အဲ့ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္းဗ်..၊ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မုန္႔ေရာင္းတဲ့ စီးပြားေရး သမားဆိုေတာ့ အကြက္ကို ျမင္မိတာေပါ့..၊ ဒါမွလည္း မုန္႔ေရာင္းေကာင္းမွာေလ..၊ စီးပြားေရး သမားဆိုတာ အကြက္ၾကိဳျမင္ရတာေပါ့..၊ ဒါေပမဲ့ ေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတြ႔ေတာ့ ျပံဳးရံုေလး ျပံဳးျပတယ္ဗ်..။ စေတြ႔ေတြ႔ျခင္း ေမ့ရဲ့ ပံုစံကေလးက ထုိင္းအမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးပံုေပါက္ေနတယ္ဗ်..၊ မ်က္ႏွာမွာ အလွအပ ျခယ္သကာ..၊ ေျခဖ၀ါးထိရွည္တဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကီးကို ၀တ္လို႔ဗ်..၊ ျပီးေတာ့ လက္တုိတီရွပ္တစ္ထည္ကို ၀တ္ထားတယ္..၊

ကြ်န္ေတာ္စစခ်င္း ေမ့ကို ထိုင္းမေလး တစ္ေယာက္မ်ားလားလို႔ ထင္ေနတာဗ်..၊ ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ၾကေတာ့မွ ေမက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိေတာ့တယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးနဲ႔တူတာဆိုလို႔ ေမ့မွာ ဆံပင္ရွည္တာပဲရွိတယ္..၊ ဟုတ္တယ္ ေမက ဆံပင္အရွည္ၾကီးပဲ..၊ ေမ့ရဲ့ ဆံပင္ကိုသာ ညွပ္ပစ္လိုက္ရင္ ထုိင္းမေလး တစ္ေရာက္နဲ႔ ခြ်တ္စြပ္ကို တူမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမ့ရဲ့ ဆံပင္အရွည္ၾကီးကို ျဖတ္ပစ္ရမွာ ေမႏွေျမာတယ္ထင္တယ္..။ မိုးေပါက္က်ေနတုန္းမွာပဲ မိုးျခိမ္းသံတစ္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာျပီး မိုးက ျပင္းထန္စြာ ရြာခ်လုိက္ေလပါေရာ..၊ အဲ့ဒါမွ ဂြက်တာပဲ..၊ လူမ်ားနားခုိရာ တဲကေလးမွာလည္း ေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း..၊ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ မုန္႔ကေလးကလည္း အခုမွ ေရာင္းစဆိုုေတာ့..၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဒီည ထမင္းမွ စားရပါ့မလားလို႔ ေတြးေနမိတယ္..၊ မုန္႔ဆိုက်ျပန္ေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္က မစားခ်င္ျပန္ဘူးဗ်..၊ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ဦးဆိုေတာ့ ညဆို ထမင္းစားရမွ တင္းတိမ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့ လူတစ္မ်ိဳးဗ်..၊
”၀မ္းနိဖုန္တိုတ္(င္) ယို႔နား”လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ေမ့ကို ဒီည မိုးေတာ္ေတာ္ရြာတာပဲလို႔ ေျပာလိုက္တယ္..၊ ကြ်န္ေတာ္က ထုိင္းစကား နဲနဲပါးတတ္ေတာ့ ထုိင္းလိုပဲ ေျပာရတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေမ့ရဲ့ တုန္႔ျပန္မႈကို ေစာင့္ေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေရးေတာင္ အိပ္မိေတာ့မလို႔..၊ အိပ္မွာေပါ့ ေမက ထုိင္းစကားမွ မတတ္သာ။ ဘယ္လို႔လို႔ ေမ့ရဲ့အသံကို ၾကားရမွာလည္း။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အလုိက္ကမ္းဆိုးမသိ ထုိင္းလို ေျပာမိေတာ့ ေမလည္း နဲနဲလန္႔သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ သူက ျမန္မာ.. ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ သူက ထုိင္းလူမ်ိဴးတစ္ဦး ထင္ေနတာကိုး..၊ ေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခါင္းခါျပတယ္..၊ ျပီးေတာ့ ပါးစပ္ကလည္း ထုိင္းလူမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႔ရင္ ေျပာဖို႔ဆုိျပီး အထူးေလ့က်င့္သင္ယူထားတဲ့ “မိုက္ရု” ဆိုတဲ့ ျမန္မာအေခၚ ”မသိဘူး” ဆိုတဲ့ စကားတစ္လံုးကိုသာ ကြ်န္ေတာ့ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သေဘာေပါက္သြားတာေပါ့..၊ သူက ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးဆိုတာ..၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျမန္မာအမ်ိဳးသားပဲေလ...၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းေတြ႔ရင္ ျမန္မာစကားမေျပာပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထုိင္းလူမ်ိဳး ေယာင္ေဆာင္ထားရင္။ ဗ်ိဳင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ ဂ်ီးနဲ႔ တူသြားမွာေပါ့..၊ ဟုတ္ဖူးလား...၊
”ေအာ.. ဒီက ညီမက ျမန္မာလား” လို႔ ကြ်န္ေတာ္က ေျပာလိုက္တယ္။
ေဟာ အခုမွ ေမ့မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးရိပ္ သန္းသြားတာေလးကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ရေတာ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ေမက ”ဟုတ္ပါတယ္ အကို၊ ညီမက ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ..၊ အကိုလည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးပဲေနာ္” ဆိုျပီး အံ့ေၾသာတဲ့ အသံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာတယ္..
”ဟုတ္ပါတယ္ အကိုက ျမန္မာလူမ်ိဴးပါ၊ အခုလို ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုရတာ အရမ္း ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ..၊“
“ဟုတ္ကဲ့ ေမလည္း ၀မ္းသာပါတယ္၊ ေမထင္တာ အကို႔ကို ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားလားလို႔၊ ေမက လန္႔ေနတာ“
“ေအာ.. နာမည္က ေမတဲ့လား၊ ကိုယ့္နာမည္လည္း မွတ္ထားပါ..၊ မ်ိဴးသက္ႏုိင္တဲ့..၊ ၾကားသာပေတးသား” လို႔ ကြ်န္ေတာ္ခတ္ ခတ္ရြတ္ရြတ္ေနာက္လိုက္တယ္..၊
“ဟုတ္ကဲ့ ဒါနဲ႔ ကိုမ်ိဳး...အဲ ကိုမ်ိဳး.“
“မ်ိဴးသက္ႏုိင္ပါ..၊“
“နာမည္ရွည္လို႔ မမွတ္မိဘူး..၊ ဟင္းဟင္း။ ဟုတ္ကဲ့ အကိုက ဘယ္မွာေနတာလဲ“
“အကိုက ဒီေနရာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေ၀းတယ္..။ ညီမရဲဲ့.. အဲ ညီမရဲ့ နာမည္အရွည္က ဘယ္လိုတုန္း“။
“ေအာ ညီမရဲ့ နာမည္က ေမစံပယ္စိုးပါ..၊ ေမ့ကို ကိုမ်ိဳးသက္ႏုိင္ ေမလို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္..။
“ဒါဆိုဘယ္တရားမွာလဲ..“
“ဟင္းဘာျဖစ္လို႔လဲ“
“ေအာ ကိုက ညီမေလးကို ေမလို႔ ေခၚျပီး၊ ကိုယ့္ကို က်ေတာ့ နာမည္အျပည့္အစံု ေခၚေတာ့ ေမေမာမွာေပါ့..၊ ကိုယ့္ကိုလည္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ကိုမ်ိဳးလို႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္ ေမ..၊“
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုမ်ိဳး..၊ ဒါေပမဲ့ ေမတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေနာက္ေတြ႔ရေတာ့မွာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ..“
“ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္..၊ ဒါေပမဲ့ ကံတရားဆိုတာ ဘယ္ေျပာႏုိင္မွာလဲ..၊ ဒါနဲ႔ ေမက ဘာအလုပ္ လုပ္တာလဲ..၊ စပ္စုတယ္ မထင္နဲ႔ေနာ္..၊ ကိုယ္ကေတာ့ မုန္႔ေရာင္းတယ္..၊ ျမန္မာအေခၚ ၾကက္ဥပလာတာေပါ့..၊“
“ေမက စက္ရံုမွာ အ၀တ္ခ်ဴပ္တယ္ ကိုမ်ိဳးရဲ့..၊ ဒီေန႔မွ ေမတစ္ေယာက္တည္း ဆိုင္ကယ္ လာေစာင့္ေနတာ..၊ မိုးက ရြာေတာ့ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး“
“ေအာ.. ဟုတ္လား..၊ ေမက ဘယ္သြားမလို႔“
“ေမေစ်းသြားမလားလို႔“
“ေအာ..“
ကြ်န္ေတာ္ စကားမဆံုးေပမဲ့ မိုးရြာတာကေတာ့ ဆံုးသြားျပီဗ်..၊ မိုးက ရြာခ်လိုက္ရင္လည္း ေဟာဒိုင္း ရြာခ်လိုက္တယ္၊ တိတ္ျပီဆိုရင္လည္း တိကနဲ႔ တိတ္လိုက္တယ္..၊ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ရြာတဲ့ မိုးက ဘာမိုးမွန္းကို မသိဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲကေတာ့ ေရရြတ္မိတယ္..၊ ျပတ္သြားတဲ့ စကားကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ဆက္ဖို႔လုပ္တုန္း..၊
ေမက “ကဲ မိုးလည္း တိတ္ျပီ ကိုမ်ိဳးေရ..၊ ေမသြားေတာ့မယ္ေနာ္..“
“ခဏေလး ေမ..၊ ကိုမုန္႔တခု လုပ္ေပးလိုက္မယ္..၊ ေမလမ္းမွာစားဖို႔“
ကြ်န္ေတာ့္အက်င့္က အဲ့လိုပဲဗ်..၊ ျမန္မာလူမ်ိဴးတစ္ဦး ဘယ္သူမဆို မိတ္ဆက္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကျပီဆုိရင္ မုန္႔တစ္ခုကေတာ့ အျမဲ အလကား လုပ္ေပးေလ့ရွိတယ္..၊ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရွိတဲ့ လူေပါ့ဗ်ာ..၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ထင္တယ္..၊ ကြ်န္ေတာ္ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္လာတာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ..၊ ခုထက္ထိ ၁ ရက္လုပ္ေရာင္းရတဲ့ ေငြက တစ္ရက္ ထမင္းစားဖို႔႔ပဲ ရွိတယ္..၊
“ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ ကိုမ်ိဳးရယ္..၊ အားလည္းအားနာတယ္ေနာ္“ ေမေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံေတြက ကြ်န္ေတာ့္လို လမ္းတကာ၊ ရပ္ကြက္တကာ စက္ဘီးမဟုတ္ ဘာမဟုတ္ ထုိင္းႏိုင္ငံလုပ္ သံုးဘီးလွည္းေလးကို တြန္းျပီး မုန္႔လုိက္ေရာင္းရတဲ့ မုန္႔ေရာင္းသမားအတြက္ မၾကားစဖူး စကားသံေပါ့ဗ်ာ..။ ဘယ္ေကာင္မေလးကမွ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီလိုမေျပာဖူးဘူးဗ်..၊ ဘုရားစူး မိုးၾကိဳးပစ္ပါရဲ့..၊ ေမက ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ ေဘးနားက ထြက္သြားေစကာမူ ေမ့ရဲ့ စကားသံေလးက ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးမွာ စြဲျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္..၊ ခုထိပဲ..၊
ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း တိတ္သြားတဲ့ မိုးကိုၾကည့္ျပီး ေက်းဇူး ၾကိတ္တင္မိတယ္..၊ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္းႏွီးျခင္းက စတင္ျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုကလည္း မွန္ပါ့ဗ်ာ..၊ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ႏွလံုးသား ေလးဟာလည္း ေမဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိသြားတယ္ဗ်ာ..၊
--------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဇင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔
နံနက္ေစာေစာ ႏွင္းေတြက က်ေနဆဲ..၊ ဒါေပမဲ့ တြန္းလဲတစ္စီးနဲ႔ လမ္းတကာ လိုက္ျပီး ေလွ်ာက္ေရာင္းေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္လို မရွိလုိ႔ လုပ္စားရတဲ့ ၾကက္ဥပလာတာ လုပ္ေရာင္းရတဲ့ ေကာင္လုိကေတာ့ ႏွင္းက်တာကိုလည္း မမူႏုိင္ပါ..၊ မိုးရြာတာကိုလည္း မမူ..၊ ေနပူတာကိုလည္း လံုး၀မမူ။ ဥတုသံုးပါးစလံုး ၾကိဳးၾကိဳးပမ္းပမ္း လုပ္ပါမွ ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ တဖက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ ေမြးမိခင္နဲ႔ ေကြ်းဖခင္..၊ ခ်စ္ဆံုး ညီေလးတို႔ကို တလတလ ေငြမွန္မွန္ပို႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္လား..၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း တြန္းလဲေလးကို တြန္း..၊ “လံုးတီးခပ္..၊ လံုးတီးခပ္“ ထုိင္းလို ပါးစပ္က တစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္..၊ ျမန္မာလူမ်ိးေတြ ေနထုိင္တဲ့ ရပ္ကြက္မ်ား ေရာက္ျပီဆိုရင္ ၾကက္ဥပလာတာ ယူအံုးမလားလို႔.. တတြတ္တြတ္ ရြတ္..၊ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ကုန္ဆံုး သြားပါေလေရာ..၊ ကြ်န္ေတာ္ေမ့ကို မေတြ႔တာလည္း တစ္ပါတ္ေလာက္ရွိျပီဗ်..၊ ဒီတစ္ခါေမနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ဖုန္းနံပါတ္ေလး ေတာင္းထားမွလို႔ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားထားတယ္..၊ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေမ့ကို မေတြ႔တဲ့ တစ္ပါတ္အတြင္း မုန္႔ေတြ သိပ္မေရာင္းေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မိတယ္..၊ ဘယ္ေရာင္းေကာင္းမွာလည္း ေမ့ကို လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ မုန္႔လုပ္ေနေတာ့ ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္းေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့..၊ အဆီအေလ်ာ္ေတြ မတည့္ကုန္ဘူး..၊ ႏို႔ဆီမ်ားသြားလိုက္ သၾကား မ်ားသြားလိုက္နဲ႔၊ တခါတေလ တူးေတာင္ တူးသြားလိုက္ေသးတယ္..၊ တူးသြားတဲ့ ဟာဆို အသစ္ျပန္လုပ္ရတယ္..၊ ဘာျဖစ္လို႔ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး..၊ ကိုယ္က စခ်စ္ရတာဆိုေတာ့ ေမမ်ား သိမလား မသိ..၊ ဒီက ခ်စ္ရတဲ့ သူကေတာ့ ရူးမတတ္ပဲ..၊ အျမဲတမ္း ေတြးေနတာက ေမ့အေၾကာင္းေတြပဲ..၊ ေမမ်ား ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ေရွ႔မွာ ဘြားကနဲ ေပၚလာျပီး ခ်စ္တယ္လို႔ အေျဖလာေပးသြားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္လုိယဥ္..၊ သံုးဘီးကေလးကို ေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ႏွစ္ေယာက္အတူတူတြန္းရင္း ေမက ျမန္မာလို “ေဟာဒီမွာ ၾကက္ဥပလာတာေနာ္..၊“ ကြ်န္ေတာ္က ထုိင္းလို “ေအာက္(င္)လံုးတီးမုိင္းခပ္” လုိ႔ ေျပားျပီး လုိက္ေရာင္းခ်င္လိုက္တာလို႔ ေတြးလိုေတြး..၊ ေတြးတာက အေရးမၾကီးဘူး..၊ ေတြးေနတုန္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ သံုးဘီးလွည္းကေလးက ေမာင္းသူမဲ့ေနတဲ့ လွည္းအတုိင္း..၊ ေျမာင္းငယ္ေလး တခုထဲကို က်သြားပါေလေရာ..၊ အဲ့ဒီက်မွ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေမေပ်ာက္သြားတယ္..၊ မေပ်ာက္လို႔လဲ မရဘူး..၊ ကြ်န္ေတာ္ေရာင္းရမဲ့ မုန္႔ေတြ ျပဳတ္က်ခါနီးျပီ..၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့.. မဖိတ္က်သြားလို႔၊ ဖိ္တ္မ်ားဖိတ္သြားရင္ေတာ့ေလ ဒီညေတာ့ ညစာငတ္ျပီ။ ဟိုက္ရွာပါး..၊ ညစာငတ္ခံနီး ကြ်န္ေတာ့ႏွလံုးသားရဲ့ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္တဲ့ ေမ့ကို သြားေတြ႔ရတယ္..၊ မ်က္စိက ဒါမ်ိဳးဆိုလွ်င္ပါ့..။ ေအာ ခ်စ္ရတဲ့ သူကိုး၊ ဟိုက္.. ေမ့ေဘးမွာ ေယ်ာက္က်ားၾကီးတစ္ေယာက္ဗ်..၊ ေမ့လက္ကို တြဲလို႔..၊ ေမက ကြ်န္ေတာ့္ဆီ တန္းတန္းကို လာေနျပီဗ်..၊ ဟိုက္ ဒါမွ ခက္တာပဲ သူက ေမ့ကို ဒီေန႔မွ ခ်စ္စကား ဆိုမလို႔..၊ တျဖည္းျဖည္း နီးလာတဲ့ ေမ့ကို သူျပံဳးျပရံုမွ တပါး ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့..၊
“ကိုမ်ိဳး ဒီမွာမုန္႔ထပ္လာေရာင္းတာလား“
“ဟုတ္တယ္ ေမ၊ ဒါနဲ႔ေမက ဘယ္လဲ“
“ေအာ.. ေမဒီနားသြားမလုိ႔..၊ ေအာ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္..၊ ဒါက ေမနဲ႔ တခ်ိန္က်ရင္ လက္ထက္ရမဲ့ ေမ့ရဲ့ ေမာင္ပါ..၊ ေမာင့္နာမည္က ကိုဇင္သက္ဦးတဲ့..၊ ေမာင္ ဒါက ေမ့ရဲ့ အကိုလို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္..၊ ေမနဲ႔ မၾကာေသးခင္က မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အကိုေပါ့..“
ေအာ.. ေမ.. ေမ.. ေမကေတာ့ ၀မ္းေတြသာ ပီတိေတြျဖာလို႔..၊ ကိုယ့္မွာေတ့ အျပင္ပန္းသာ မ်က္ႏွာျပံဳးရံုေလး ေမ့ကို ျပံဳးျပေနရတယ္ ဆိုတာ ေမသိမွသိပါ့မလား၊ ကိုယ့္ရဲ့ ရင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္ေနတယ္ဆိုတာ..၊ မုန္႔လုပ္ရင္း ေလာင္သြားတဲ့ မီးေတာင္ မမွီႏုိင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေအာ.. ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ေျဖသိမ့္ခဲ့ရပါတယ္.. ေမ..၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္က တဖက္သတ္ ခ်စ္ခဲ့ရသူမို႔ေလ..၊

ျပီးပါျပီ
ရွမ္းကေလး

0 comments: